కృష్ణలీలలు - కవ్వము

10.1-358-కంద పద్యము

కవ్వముఁ బట్టిన ప్రియసుతు

నవ్వనరుహనేత్ర దిగిచి యంకతలమునన్

నవ్వుచు నిడుకొని కూఁకటి

దువ్వుచుఁ జన్నిచ్చె; నతఁడు దూఁటుఁచుఁ గుడిచెన్.

            యశోదాదేవి కవ్వం పట్టుకున్న తన కొడుకు కృష్ణుడిని నవ్వుతూ దగ్గరకు తీసుకుంది. ఒళ్లో కూర్చుండ బెట్టుకుంది. ప్రేమగా జుట్టు దువ్వుతూ అతనికి పాలు ఇవ్వసాగింది. నల్లనయ్య చక్కగా తల్లిరొమ్ములో తలదూర్చి తాగుతున్నాడు.

10.1-358-kaMda padyamu

kavvamuM~ baTTina priyasutu

navvanaruhanEtra digichi yaMkatalamunan

navvuchu niDukoni kooM~kaTi

duvvuchuM~ jannichche; nataM~Du dooM~TuM~chuM~ guDichen.

           కవ్వమున్ = కవ్వమును; పట్టిన = పట్టుకొనిన; ప్రియ = ముద్దుల; సుతున్ = పుత్రుని; ఆ = ఆ; వనరుహనేత్ర = సుందరి {వనరుహనేత్ర - వనరుహ (పద్మములవంటి) నేత్రములు కలామె, స్త్రీ}; తిగిచి = తీసుకొని; అంకతలమునన్ = ఒడిలో; నవ్వుతున్ = నవ్వుతూ; ఇడుకొని = ఉంచుకొని; కూకటిన్ = జుట్టుపిలక; దువ్వుచున్ = దువ్వుతూ; చన్ను = చనుబాలు; ఇచ్చెన్ = ఇచ్చెను; అతడున్ = అతను; దూటుచున్ = పీల్చుచు; కుడిచెన్ = తాగెను.

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.1&Ghatta=51&Padyam=358.0

: : చదువుకుందాం భాగవతం; బాగుపడదాం; మనం అందరం : :