ధృవోపాఖ్యానము - 43

4-344-వ.

మఱియు, మత్తగజ సింహవ్యాఘ్ర సమూహంబులును, నూర్మి భయంకరంబై సర్వతః ప్లవనం బయిన సముద్రంబును గానంబడియె; వెండియుం గల్పాంతంబునందుంబోలె భీషణంబైన మహాహ్రదంబునుం దోఁచె; నవ్విధంబున నానా విధంబులు ననేకంబులు నవిరళ భయంకరంబులు నయిన యసురమాయలు గ్రూర ప్రవర్తునులగు యక్షుల చేత సృజ్యమానంబులై యడరె; నా సమయంబున.

4-345-క.

అనయంబును నయ్యక్షుల

ఘనమాయ నెఱింగి మునినికాయము వరుసన్

మనుమనుమని మను మను మని

మనమునఁ దలఁచుచును దత్సమక్షంబునకున్.

4-346-వ.

చనుదెంచి యా ధ్రువుం గని యిట్లనిరి.

4-347-సీ.

"అనఘాత్మ లోకు లెవ్వని దివ్య నామంబు;

సమత నాకర్ణించి సంస్మరించి

దుస్తరంబైన మృత్యువు నైన సుఖవృత్తిఁ;

దరియింతు; రట్టి యీశ్వరుఁడు పరుఁడు

భగవంతుఁడును శార్ఙ్గపాణియు భక్తజ;

నార్తిహరుండును నైన విభుఁడు

భవదీయ విమతులఁ బరిమార్చుఁగా" కని;

పలికిన మునుల సంభాషణములు

4-347.1-తే.

విని కృతాచమనుఁడయి యావిభుని పాద

కమలముఁ దలంచి రిపుభయంకరమహోగ్ర

కలిత నారాయణాస్త్రంబుఁ గార్ముకమునఁ

బూనఁ దడవఁ దదీయ సంధానమునను.

భావము:

ఇంకా మదపుటేనుగులు, సింహాలు, పెద్దపులులు చుట్టుముట్టినట్లు. కెరటాలతో సముద్రం భయంకరంగా పొంగిపొరలుతున్నట్లు కనిపించింది. ప్రళయకాలంలో వలె భయంకరమైన గొప్ప మడుగు కనిపించింది. ఈ విధంగా క్రూరులైన ఆ యక్షలు అనేక విధాలైన భీకరమైన మాయలను సృజించారు. అప్పుడు విరామం లేని యక్షుల మాయలను గ్రహించిన మునులందరూ మనువు మనుమడైన ధ్రువుణ్ణి “మనుము!... మనుము!” అని దీవిస్తూ అతని ముందుకు వచ్చి ఆ ధువుణ్ణి చూచి ఇలా అన్నారు. “ఓ పుణ్యాత్ముడా! లోకులు ఎవ్వని దివ్యనామాన్ని విన్నా, స్మరించినా దాటరాని మృత్యువును కూడా దాటగలరో అటువంటి ఈశ్వరుడు, పరాత్పరుడు, భగవంతుడు, శార్ఙ్గపాణి, భక్తజనుల బాధలను తొలగించేవాడు అయిన ఆ జగన్నాథుడు నీ శత్రువులను సంహరించుగాక!” అన్నారు. ఆ మాటలు విని ధ్రువుడు ఆచమించి శ్రీహరి పాదపద్మాలను స్మరించి శత్రు భయంకరమైన నారాయణాస్త్రాన్ని వింట సంధించాడు

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=4&Ghatta=13&padyam=347

: :  భాగవతం చదువుకుందాం : : 

: : తెలుగులో మాట్లాడుకుందాం : :