ధ్రువోపాఖ్యానము - 15

4-257-తే.

పద్మభవ సూనుఁ డుత్తానపాదు కడకు

నరిగి యా రాజుచే వివిధార్చనముల

నంది సంప్రీతుఁడై యున్నతాసనమున

నెలమిఁ గూర్చుండి యాతని వలను చూచి.

4-258-వ.

ఇట్లనియె.

4-259-క.

"భూనాయక! నీ విపుడా

మ్లానాస్యుఁడ వగుచుఁజాల మదిలోఁ జింతం

బూనుట కేమి కతం?" బన

నా నారదుతోడ నాతఁ డనియెన్ మరలన్.

4-260-క.

"మునివర! వివేకశాలియు

ననఘుఁడు నైదేండ్ల బాలుఁ డస్మత్ప్రియ నం

దనుఁ డదయుఁడ నగు నాచే

తను బరిభవ మొంది చనియెఁ దల్లియుఁ దానున్.

భావము:

నారదుడు ఉత్తానపాదుని దగ్గరకు వెళ్ళి, ఆ రాజు చేసిన నానావిధాలైన పూజలను అందుకొని, ఆనందంతో ఉన్నతాసనంపై కూర్చున్నవాడై ఆ రాజు వంక చూచి ఇలా అన్నాడు. “రాజా! నీ వదనసరోజం వాడి ఉన్నది. నీ మనస్సులోని విచారానికి కారణం ఏమిటి?” అని ప్రశ్నించిన నారదునితో ఉత్తానపాదుడు ఇలా అన్నాడు. “మునీంద్రా! నా ప్రియపుత్రుడు ధ్రువుడు ఐదేండ్లవాడు. మంచి తెలివితేటలు గలవాడు; పాపం ఎరుగనివాడు; అతనిని నేను దయమాలి అవమానించాను. అందుకు వాడు అలిగి తల్లితో పాటు వెళ్ళిపోయాడు.

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=4&Ghatta=11&padyam=260

: : భాగవతం చదువుకుందాం : : 

: : తెలుగులో మాట్లాడుకుందాం : :