:చదువుకుందాం భాగవతం : : బాగుపడదాం మనం
అందరం:
10.1-699-ఆ.
గరుడభీతి రమణకద్వీప మొల్ల కీ
మడువుఁ జొచ్చి తీవు; మత్పదాబ్జ
లాంఛనములు నీ తలను నుంటఁజూచి యా
పక్షిరాజు నిన్నుఁ బట్ట డింక."
10.1-700-వ.
అని యిట్లు విచిత్రవిహారుండైన గోపాలకృష్ణకుమారుం
డానతిచ్చిన, నియ్యకొని, చయ్యన
నయ్యహీంద్రుండు తొయ్యలులుం దానును నెయ్యంబున నయ్యీశ్వరునకు నవ్యదివ్యాంబరాభరణ
రత్నమాలికానులేపనంబులు సమర్పించి, తేఁటితండంబులకు దండ
యగు నీలోత్పలంబుల దండ యిచ్చి, పుత్ర మిత్ర కళత్ర
సమేతుండై, బహువారంబులు కైవారంబుచేసి, వలగొని, మ్రొక్కి
లేచి, వీడ్కొని రత్నాకరద్వీపంబునకుం జనియె; నిట్లు.
10.1-701-క.
వారిజలోచనుఁ డెవ్వరు
వారింపఁగలేని ఫణినివాసత్వంబున్
వారించిన యమున సుధా
వారిం బొలుపారె
నెల్లవారికిఁ బ్రియమై.
టీకా:
గరుడ = గరుత్మంతుని వలన; భీతిన్ = భయముచేత; రమణక =
రమణకము అనెడి; ద్వీపమున్ = ద్వీపముననుండుటకు; ఒల్లక = అంగీకరింపక; ఈ = ఈ యొక్క; మడువున్
= మడుగును; చొచ్చితివి = ప్రవేశించితివి; ఈవు = నీవు; మత్ =
నా యొక్క; పద = పాదములనెడి; అబ్జ =
పద్మముల; లాంఛనములు = గుర్తులు; నీ = నీ యొక్క; తలనున్
= పడగలపైన; ఉంటన్ = ఉండుటను; చూచి =
చూసి; ఆ = ఆ ప్రసిద్ధుడైన; పక్షిరాజు = గరుత్మంతుడు; నిన్నున్ = నిన్ను; పట్టడు
= పట్టుకొనడు; ఇంక = ఇకపైన.
అని = అని; ఇట్లు
= ఈ విధముగ; విచిత్ర = ఆశ్చర్యకరమైన; విహారుండు = వర్తనకలవాడు; ఐన = అయిన; గోపాల
= గోపాలుడైన; కృష్ణకుమారుండు = బాలకృష్ణుడు; ఆనతిచ్చినన్ = సెలవియ్యగా, చెప్పగా; ఇయ్యకొని
= అంగీకరించి; చయ్యన = శీఘ్రమే; ఆ = ఆ
యొక్క; అహి = సర్ప; ఇంద్రుడు
= శ్రేష్ఠుడు; తొయ్యలులున్ = భార్యలు; తానును = అతను; నెయ్యంబునన్
= భక్తితో; ఆ = ఆ ప్రసిద్ధుడైన; ఈశ్వరున్ = కృష్ణున; కున్ = కు; నవ్య =
సరికొత్త; దివ్య = భవ్యమైన; అంబర =
బట్టలు; ఆభరణ = భూషణములు; రత్నమాలిక
= రత్నాలహారములు; అనులేపంబులు = మేని పూతము; సమర్పించి = చక్కగానిచ్చి; తేటి = తుమ్మెదల; తండంబుల్
= బారుల; కున్ = కు; దండ =
ఆవాసము; అగు = ఐన; నీలోత్ఫలంబుల
= నల్లకలువల; దండ = దండను; ఇచ్చి
= ఇచ్చి; పుత్ర = కొడుకులతోను; మిత్ర = స్నేహితులతోను; కళత్ర = భార్యలతోను; సమేతుండు = కూడినవాడు; ఐ = అయ్యి; బహు =
అనేక; వారంబులు = మార్లు; కైవారంబులు
= నమస్కారములు; చేసి = చేసి; వలగొని
= ప్రదక్షిణలుచేసి; మ్రొక్కి = వంగి నమస్కరించి; లేచి = లేచి; వీడ్కొని
= శలవుతీసుకొని; రత్నాకర = కడలిలోని {రత్నాకరము - రత్నములు ఉండు స్థానము, సముద్రము}; ద్వీపంబున్
= ద్వీపమున; కున్ = కు; చనియె
= వెళ్ళిపోయెను.
వారిజలోచనుడు = పద్మాక్షుడు, కృష్ణుడు; ఎవ్వరున్
= ఎవరుకూడ; వారింపగలేని = అడ్డుకొనలేని; ఫణిన్ = కాళియసర్పము యొక్క; నివాసత్వంబున్ = ఉనికిని; వారించినన్ = పోగొట్టగా; యమున = యమునానది; సుధా =
అమృతపు; వారిన్ = నీటిని; పొలుపారెన్
= ఒప్పియుండెను; ఎల్లవారి = లోకులందర; కిన్ = కి; ప్రియము
= ఇష్టమైనది; అయ్యి = అయ్యి.
భావము:
ఇంతకు ముందు గరుత్మంతుని వలన భయంతో
రమణకద్వీపాన్ని వదలిపెట్టి ఈ మడుగులో చేరావు. కాని నా పాదాల గుర్తులు నీ పడగలమీద
ఉండటం చూసి, ఇకపై పక్షిరాజైన గరుత్మంతుడు నిన్ను పట్టుకొనడు.”
ఈ విధంగా విచిత్రమైన నడవడికలు కలిగిన
గోపాలుడైన బాలకృష్ణుడు కాళియుడిని ఆఙ్ఞాపించేడు. ఆ నాగరాజు వెంటనే అంగీకరించాడు.
తన భార్యలతో కలిసి అతను కృష్ణుడికి సరికొత్త దివ్యవస్త్రాలు, ఆభరణాలు, రత్నహారాలు, సుగంధ మైపూతలు సమర్పించాడు. ఇంకా తియ్యటితేనెలు
వెల్లివిరిసే నల్లకలువల దండ సమర్పించాడు. పెళ్ళంపిల్లలు స్నేహితులు అందరితో కలిసి
అనేకమార్లు ఆ నందనందనునికి వందనాలు చేసాడు, ప్రదక్షిణలు
చేసి, మొక్కాడు. సెలవుతీసుకొని సముద్రంలోని ఒక
ద్వీపానికి వెళ్ళిపోయాడు.
కమలలాంటి కన్నులున్న కన్నయ్య ఎవరికి
వారింప శక్యంకాని కాళియుడనే సర్పం నివాసాన్ని తొలగించగానే యమునానది అమృతం వంటి
నీళ్ళతో అందరికి ప్రీతిపాత్రమై విలసిల్లింది.”
ఓం నమో భగవతే వా.దేవాయ
ఓం శాంతిః శాంతిః శాంతిః
సర్వే జనా స్సుఖినో భవంతు.
