తెలుగు భాగవత తేనె సోనలు – 156

saMtasa

1-210-ఉ.

సంతస మింత లేదు మృగశాపవశంబునఁ బాండు భూవిభుం

డంతము నొందియుండ మిము నర్భకులం గొనివచ్చి కాంక్షతో

నింతలవారిఁగాఁ బెనిచె నెన్నఁడు సౌఖ్యముపట్టు గాన దీ

గొంతి యనేక దుఃఖములఁ గుందుచు నుండును భాగ్య మెట్టిదో.

          అంపశయ్యమీద ఉన్న భీష్మాచార్యుల వారు పాండవులతో మాట్లాడుతున్నారు. పాపం! మీ తల్లి కుంతీదేవికి సంతోష రవ్వంతైనా లేదు. పాండురాజు మృగరూపంలో ఉన్న ముని శాపకారణం వలన మరణించడంతో పసికందులైన మిమ్మలను అరచేతిలో పెట్టుకొని పెంచుకొచ్చింది. యింతవారిని చేసింది. ఏ ఒక్కరోజు సౌఖ్యమన్న మాట ఎరుగదు. ఈవిడ దురదృష్టం ఎలాంటిదో కాని జీవితమంతా కష్టాలతో కాపరం గానే  గడుస్తోంది.

1-210-u.

saMtasa miMta laedu mRgaSaapavaSaMbuna@M baaMDu bhoovibhuM

DaMtamu noMdiyuMDa mimu narbhakulaM gonivachchi kaaMkshatO

niMtalavaari@Mgaa@M beniche nenna@MDu saukhyamupaTTu gaana dee

goMti yanaeka du@hkhamula@M guMduchu nuMDunu bhaagya meTTidO.

          సంతసము = సంతోషము; ఇంతన్ = కొంచెము కూడ; లేదు = లేదు; మృగ = మృగము యొక్క; శాప = శాపము; వశంబునన్ = వలన; పాండు = పాండు; భూవిభుండు = రాజు; అంతమున్ = మరణమును; ఒంది = పొంది; ఉండన్ = ఉండగ; మిమున్ = మిమ్ములను; అర్భకులన్ = పసిబిడ్ఢలను; కొనివచ్చి = తీసుకొనివచ్చి; కాంక్ష = బలీయమైన కోరిక; తోన్ = తో; ఇంతలవారిఁగాన్ = ఇంతవారిగ; పెనిచెన్ = పెంచినది; ఎన్నఁడున్ = ఎప్పుడుకూడ; సౌఖ్యము = సుఖము; పట్టున్ = ఒక్కపట్టు కూడ / రవ్వంతయైన; కానదు = ఎరుగదు; ఈ = ఈ; గొంతి = కుంతి {గొంతి - కుంతి - కుంతల దేశ ఇంతి}; అనేక = అనేకమైన; దుఃఖములన్ = బాధలతో; కుందుచున్ = కృంగిపోతూ; ఉండును = ఉంటుంది; భాగ్యము = అదృష్టము; ఎట్టిదో = ఎలాంటిదో.

http://telugubhagavatam.org/products.php?psid=211&catid=6&scatid=10&ccatid=

~~~|సర్వేజనాః సుఖినోభవంతు|~~~