శ్రీకృష్ణ విజయము - ౬౧౬(616)

( విప్రుని ఘనశోకంబు ) 

10.2-1282-సీ.

అధికశోకంబున నలమటఁ బొందుచు-

  నచ్చటి జనులతో ననియెఁ బెలుచ

"బ్రాహ్మణ విద్వేషపరుఁ డయి తగ శాస్త్ర-

  పద్ధతి నడవక పాపవర్తి

యై క్షత్రబంధువుఁ డగు వాని దురితంబు-

  చేత మత్పుత్త్రుండు జాతమైన

యప్పుడ మృతుఁ డయ్యె నక్కట! హింసకు-

  రోయక యెప్పు డన్యాయకారి

10.2-1282.1-తే.

యగుచు విషయానుగతచిత్తుఁ డైన యట్టి

రాజుదేశంబు ప్రజలు నిరాశు లగుచు

దుఃఖములఁ జాల వనటఁ బొందుదు ర"టంచు

నేడ్చుచును నట నిల్వక యేగె నపుడు.

భావము:

దుర్భరశోకంతో కుమిలిపోతున్న ఆ విప్రుడు అక్కడి ప్రజలతో “బ్రాహ్మణద్వేషి, శాస్త్రాచారాన్ని పాటించని వాడు, పాపాత్ముడు అయిన క్షత్రబంధువు చేసిన పాపం వలన నా కుమారుడు పుట్టగానే చచ్చిపోయాడు. దేశాన్ని ఏలే రాజు హింసను ఏవగించుకోకుండా, న్యాయానికి దూరుడు, ఇంద్రియలోలుడు అయితే ఆ ప్రజలు నిరాశతో దుఃఖాలవలన అధికమైన కష్టాలను పొందుతారు.” అని ఏడుస్తూ ఇక అక్కడ ఉండకుండా వెళ్ళిపోయాడు.

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.2&Ghatta=85&Padyam=1282

: : తెలుగులో మాట్లాడుకుందాం : : 

: : భాగవతం చదువుకుందాం : :