శ్రీకృష్ణ విజయము - ౬౧౮(618)

( విప్రుని ఘనశోకంబు ) 

10.2-1284-క.

"ఈ పగిది నీవు వగలన్

వాపోవఁగఁ జూచి యకట! వారింపంగా

నోపిన విలుకాఁ డొక్కం

డీ పురి లేఁ డయ్యె నయ్య! యిది పాపమగున్.

10.2-1285-సీ.

పుత్త్రులఁ గోల్పోయి భూరిశోకంబున-

  వనటఁ బొందుచు విప్రవరులు సాల

నే రాజురాజ్య మందేని వసించుదు-

  రా రాజుఁ దలపోయ నవనిమీఁద

నటునిఁగా నాత్మ నెన్నం దగు; నీ పుత్త్రు-

  నే బ్రతికించెద నిపుడ పూని

యటు సేయనైతి నే ననలంబు సొచ్చెద"-

  నని భూసురుఁడు వెఱఁగందఁ బలుక

10.2-1285.1-తే.

నతఁడు విని "యీ వెడఁగుమాట లాడఁ దగునె?

భూరివిక్రమశాలి రాముండు మేటి

బలుఁడు హరియును శౌర్యసంపన్ను లనఁగఁ

దనరు ప్రద్యుమ్నుఁ డతని నందనుఁడు మఱియు.

భావము:

“అయ్యా! ఇలా నీవు దుఃఖిస్తుంటే చూసి ఈ అన్యాయాన్ని వారించే సమర్ధత గల విలుకాడు ఒక్కడు అయినా ఈ నగరంలో లేడా? ఇది పాపము. ఈలోకంలో అధికంగా ఎవరి రాజ్యంలో కన్నబిడ్డల్ని పోగొట్టుకుని దుర్భరశోకంతో పరితపించే బ్రాహ్మణులు ఉంటారో, ఆ రాజు రాజు కాడు కేవలం వేషగాడు మాత్రమే. నీ కుమారుడిని నేను బ్రతికిస్తాను అలా చేయకపోతే నేను అగ్నిప్రవేశం చేస్తాను.” ఈ పలుకులు వినిన బ్రాహ్మణుడు ఆశ్చర్యపడి ఇలాగా అన్నాడు. “అయ్యా! ఇలాంటి అవివేకపు మాటలు పలుక తగదు. మహా వీరులు, మహా బలశాలురు అయిన బలరామకృష్ణులు, కృష్ణకుమారుడు ప్రద్యుమ్నాదులు ఉండగా, ఇంకా...

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.2&Ghatta=85&Padyam=1285

: : తెలుగులో మాట్లాడుకుందాం : : 

: : భాగవతం చదువుకుందాం : :