శ్రీకృష్ణ విజయము - ౩౭౭(377)

( శిశుపాలుని వధించుట ) 

10.2-790-సీ.

గురుదేవశూన్యుండు, కులగోత్రరహితుండు,-

  దలిదండ్రు లెవ్వరో తడవఁ గాన,

మప్పులఁ బొరలెడు, నాదిమధ్యావసా-

  నంబులం దరయ మానంబు లేదు,

బహురూపియై పెక్కుభంగుల వర్తించు,-

  వావి వర్తనములు వరుస లేవు

పరికింప విగతసంబంధుండు, తలపోయ-

  మా నిమిత్తంబున మాని సయ్యెఁ

10.2-790.1-తే.

బరఁగ మున్ను యయాతిశాపమునఁ జేసి

వాసి కెక్కదు యీ యదువంశమెల్ల,

బ్రహ్మతేజంబు నెల్లఁ గోల్పడిన యితఁడు

బ్రహ్మఋషి సేవ్యుఁ డగునె గోపాలకుండు?

10.2-791-క.

జారుఁడు, జన్మావధియునుఁ

జోరుఁడు, ముప్పోకలాఁడు సుమహితపూజా

చారక్రియలకు నర్హుఁడె?

వారక యితఁ" డనుచు నశుభవాక్యస్ఫూర్తిన్. 

భావము:

ఈ కృష్ణుడికి గురువులు దేవుడు లేరు, కులం గోత్రం లేవు, తల్లితండ్రులు ఎవరో తెలియదు, నీటి మీద శయనిస్తాడు, ఆది మధ్యాంతాలు కానరావు, నటుడిలా అనేక రూపాలు ధరిస్తూ రకరకాలరీతులో ప్రవర్తిస్తుంటాడు, వర్తించే వావివరుసులు లేవు, ఏ బాంధవ్యబంధాలు లేవు. ఇతడు మా కారణంగానే మాననీయుడయ్యాడు కానీ, యయాతిశాపం వలన ఈ యదువంశం ప్రసిద్ధి అణగారిపోయింది. వీరి వంశం బ్రహ్మతేజాన్నికోల్పోయింది. ఇలాంటి ఈ గోపాలకుడు బ్రహ్మర్షుల పూజకు ఎలా అర్హుడవుతాడు? ఇతడు పుట్టింది మొదలు చోరుడు, జారుడు, మూడు త్రోవల్లో నడచేవాడు. మరి ఇతగాడు ఇంత గొప్ప పూజకు ఎలా అర్హుడు అవుతాడు?” అంటూ అమంగళకరమైన మాటలతో శిశుపాలుడు శ్రీకృష్ణుడిని నిందించాడు. 

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.2&Ghatta=60&Padyam=791 

: : తెలుగులో మాట్లాడుకుందాం : : 

: : భాగవతం చదువుకుందాం : :