తెలుగు భాగవత తేనె సోనలు – 400

అపశబ్దంబులగూడియున్

1-97-మ. 

అపశబ్దంబులఁ గూడియున్ హరి చరిత్రాలాపముల్ సర్వపా 

ప పరిత్యాగము సేయుఁ గావున హరిన్ భావించుచుం బాడుచున్ 

జపముల్ సేయుచు వీనులన్ వినుచు నశ్రాంతంబు గీర్తించుచుం 

దపసుల్ సాధులు ధన్యులౌదురుగదా తత్త్వజ్ఞ! చింతింపుమా. 

తత్త్వవిశారదా వ్యాస మునీంద్రా! పవిత్రమైన హరి చరిత్రలు కలిగిన కావ్యాలు అపశబ్దాలతో కూడుకొన్నప్పటికి సకల పాపాలను పటాపంచలు చేస్తాయి. అందువల్లనే సజ్జనులైన తపోధనులు శ్రీహరిని భావిస్తు, శ్రీహరి లీలలు గానంచేస్తు, ఆయన నామంజపంచేస్తు, ఆయనకథలు చెవులారా ఆలకించుట చేస్తు, ఎప్పుడూ ఆయననే కీర్తిస్తు తమజన్మలు సార్థకం చేసికొంటున్నారు. 

నారదమహర్షి భారతాది రచన లెన్ని చేసినా భగవంతుని గూర్చి బాగా వివరించని కారణం వల్ల, నీ ఆత్మకి తృప్తి కలగలేదు; అందుచేత భాగవత రచన సాగించు అని ఆదేశించే సందర్భంలోది యీ పద్యం. 

1-97-ma. 

apaSabdaMbula@M gooDiyun hari charitraalaapamul sarvapaa 

pa parityaagamu saeyu@M gaavuna harin bhaaviMchuchuM baaDuchun 

japamul saeyuchu veenulan vinuchu naSraaMtaMbu geertiMchuchuM 

dapasul saadhulu dhanyulaudurugadaa tattvaj~na! chiMtiMpumaa. 

అపశబ్దంబులన్ = తుచ్చమైన మాటలతో; కూడియున్ = కలిసి యున్నప్పటికి; హరి = శ్రీహరి; చరిత్ర = చారిత్రముల; ఆలాపముల్ = పలుకులు; సర్వ = సమస్త; పాప = పాపములను; పరిత్యాగమున్ = పూర్తిగ విడిచిపోవుటను; చేయున్ = చేయును; కావున = అందువలన; హరిన్ = హరిని; భావించుచున్ = ధ్యానము చేయుచు; పాడుచున్ = (లీలలు) గానము చేయుచు; జపముల్ = జపాలు; చేయుచున్ = చేయుచు; వీనులన్ = చెవులారా; వినుచున్ = వినుచు; అశ్రాంతంబు = ఎడతెగకుండగ; కీర్తించుచున్ = కీర్తించుచు; తపసుల్ = తాపసులు; సాధులు = మంచివారు; ధన్యులు = సార్థకులు; ఔదురు = ఔతారు; కదా = కదా; తత్త్వజ్ఞ = తత్త్వజ్ఞానము గలవాడా; చింతింపుమా = ఆలోచించు కొనుము. 

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=1&Ghatta=12 

~~~|సర్వేజనాః సుఖినోభవంతు|~~~