శ్రీకృష్ణ విజయము - ౩౩౦(330)

( ధర్మజు రాజసూయారంభంబు ) 

10.2-676-క.

అసమాస్త్రుఁడు పులు గడిగిన

కుసుమాస్త్రములను హసించు కోమలతనువుల్‌

మిసమిస మెఱవఁగ వేశ్యా

విసరము దాసీజనంబు విభవ మెలర్పన్.

10.2-677-ఆ.

హరుల వేసడములఁ గరులను నెక్కి తో

నరుగుదేర బహువిధాయుధములు

దాల్చి సుభటకోటి దగిలి రా నంతఃపు

రాంగనలు సితాంబుజాక్షు కడకు.

10.2-678-వ.

వచ్చి రంత.

10.2-679-క.

నారదుని మాధవుఁడు స

త్కారంబున వీడుకొలుప నతఁడును హృదయాం

భోరుహమునఁ గృష్ణునకును

వారక మ్రొక్కుచును వెస దివంబున కరిగెన్. 

భావము:

పూవిల్తుని స్వచ్ఛమైన పూలబాణాలవంటి మిసమిసలాడే మెత్తని మేనులతో మెఱసిపోయే ఆటవెలదులూ, దాసీ సమూహాలూ వైభవంగా తోడు వస్తుండగా ఆవిధంగా దాసదాసీ జనాలు అందరూ గుఱ్ఱాలు, కంచర గాడిదలు, ఏనుగులు ఎక్కి కూడా వస్తున్నారు. రకరకాల ఆయుధాలు ధరించిన భటులు వెంట వస్తున్నారు. ఆ విధంగా సకల వైభవాలతో అంతఃపుర సుందరాంగులు తెల్ల తామరల వంటి కన్నులు ఉన్న గోవిందుడి దగ్గరకు వచ్చారు. అలా తన అంతఃపుర కాంతులు వస్తున్న సమయంలో నారదమహర్షిని శ్రీకృష్ణుడు గౌరవించి సాగనంపాడు. ఆ మహర్షి మనస్సులో మాధవునకు మాటిమటికీ నమస్కారాలు చేస్తూ స్వర్గలోకంవైపు వెళ్ళాడు. 

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.2&Ghatta=53&Padyam=679 

: : తెలుగులో మాట్లాడుకుందాం : : 

: : భాగవతం చదువుకుందాం : :