శ్రీ కృష్ణ విజయము - 135

( కాలయవనుడు వెంటజనుట )

10.1-1629-సీ.

అదె యిదె లోఁబడె నని పట్టవచ్చినఁ-

  గుప్పించి లంఘించుఁ గొంతతడవు

పట్టరా; దీతని పరు వగ్గలం బని-

  భావింపఁ దన సమీపమున నిలుచు

నడరి పార్శ్వంబుల కడ్డంబు వచ్చినఁ-

  గేడించి యిట్టట్టు గికురుపెట్టు;

వల్మీక తరు సరోవరము లడ్డంబైన-

  సవ్యాపసవ్య సంచరతఁ జూపుఁ;

10.1-1629.1-తే.

బల్లముల డాఁగు; దిబ్బల బయలుపడును;

నీడలకుఁ బోవు; నిఱుముల నిగిడి తాఱు

"నన్నుఁ బట్టిన నీవు మానవుఁడ" వనుచు

యవనుఁ డెగువంగ బహుజగదవనుఁ డధిప!

10.1-1630-వ.

మఱియును.

భావము:

“ఇదిగో దొరికేసాడు. అదిగో చిక్కిపోయాడు” అని అనుకుంటూ కాలయవనుడు పట్టుకొనుటకు రాగా కృష్ణుడు కుప్పించి దుముకుతాడు. “ఇతని వేగం చాలా ఎక్కువగా ఉంది. వీణ్ణి పట్టుకోలేను” అని కాలయవనుడు భావించి నప్పుడు దగ్గరగా వచ్చి నిలబడతాడు. అతడు బంధించడానికి ప్రక్కకి వచ్చినపుడు శ్రీహరి వాని కనుగప్పి తప్పించుకుని వెడతాడు. పుట్టలు, చెట్లు, తటాకాలు అడ్డం వచ్చినప్పుడు గోవిందుడు కుడి ఎడమ వైపులకు మళ్ళి పరుగులు తీస్తాడు. పల్లపు నేలలో దాగుకుంటాడు. మిట్టలెక్కి బయట పడతాడు. నీడలలోకి వెడతాడు. మారుమూలలో తారాట్లాడుతాడు. “నన్ను పట్టుకుంటేనే నీవు మగాడివి” అంటూ లోకరక్షకుడైన శ్రీకృష్ణుడు తనను తరుముతున్న కాలయవనుడిని ముప్పతిప్పలు పెట్టాడు. ఇంకా......

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.1&Ghatta=197&padyam=1629

: : భాగవతం చదువుకుందాం : : 

: : తెలుగులో మాట్లాడుకుందాం : :