శ్రీకృష్ణ విజయము - ౪౬౭(467)

( గురుప్రశంస చేయుట ) 

10.2-1000-తే.

బయలు గొందియుఁ బెను మిఱ్ఱుపల్లములును

రహిత సహితస్థలంబు లేర్పఱుపరాక

యున్న యత్తఱి మనము నొండొరుల చేతు

లూతఁగాఁ గొని నడచుచు నుండునంత.

10.2-1001-క.

బిసబిస నెప్పుడు నుడుగక

విసరెడి వలిచేత వడఁకు విడువక మనముం

బస చెడి మార్గముఁ గానక

మసలితి మంతటను నంశుమంతుఁడు పొడిచెన్. 

భావము:

త్రోవలూ డొంకలూ మిట్ట పల్లాలూ కనపడకుండా వాననీరు కప్పివేసింది; ఒకరి చేతిని ఒకరం ఊతగా పట్టుకుని మనం ఆ అడవిలో దారి కానక తిరిగాము. తీవ్రంగా వీచే గాలులకు మనం విపరీతంగా వణకసాగాం; మనం ఏం చేయలో తోచక, దిక్కూ తెన్నూ తెలియక అడవిలో తెగ తిరిగాము; అప్పుడు, ఎట్టకేలకు సూర్యోదయం అయింది. 

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.2&Ghatta=72&Padyam=1001 

: : తెలుగులో మాట్లాడుకుందాం : : 

: : భాగవతం చదువుకుందాం : :