శ్రీకృష్ణ విజయము - ౪౬౬(466)

( కుచేలుని ఆదరించుట ) 

10.2-999-సీ.

ఘుమఘుమారావ సంకుల ఘోర జీమూత;

పటల సంఛన్నాభ్రభాగ మగుచుఁ

జటుల ఝంఝానిలోత్కట సముద్ధూత నా;

నావిధ జంతుసంతాన మగుచుఁ

జండ దిగ్వేదండ తుండ నిభాఖండ;

వారిధారాపూర్ణ వసుధ యగుచు

విద్యోతమానోగ్రఖద్యోత కిరణజి;

ద్విద్యుద్ధ్యుతిచ్ఛటావిభవ మగుచు

10.2-999.1-తే.

నడరి జడిగురియఁగ నినుఁ డస్తమింప

భూరినీరంధ్రనిబిడాంధకార మేచి

సూచికాభేద్యమై వస్తుగోచరంబు

గాని యట్లుండ మనము న వ్వానఁ దడిసి. 

భావము:

పెద్ద పెద్ద ఉరుములతో ఆకాశం అంతా భీకరంగా కారుమబ్బులు ఆవరించాయి; సుడిగాలులు మహా వేగంతో వీచి అడవి జంతువులను ఎగరగొట్టసాగాయి; వర్షధారలు దిగ్గజాలతొండా లంత పరిమాణంతో భూమిపై వర్షించాయి; మెరుపులు మిరుమిట్లు గొలిపాయి; వాన జడి పెరిగింది; సూర్యుడు అస్తమించాడు; వర్షం ఆగలేదు; చీకట్లు దట్టంగా వ్యాపించి, కంటికి ఏమీ కనపడటం లేదు; అలాంటి జడివానలో మనం తడిసి ముద్దయ్యాము. 

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.2&Ghatta=71&Padyam=999 

: : తెలుగులో మాట్లాడుకుందాం : : 

: : భాగవతం చదువుకుందాం : :