10.1-1222-మ.
"హరినేలా కొనిపోయె" దంచు మన మా యక్రూరుఁ బ్రార్థింతమా?
హరిఁ "బోనీకుఁడు నిల్పరే" యనుచు నేఁ డర్చింతమా వేల్పులన్?
హరిపాదంబుల కడ్డముల్ పడుదమా; హా దైవమా" యంచు నా
తరుణుల్ కొప్పులుఁ జీరలున్ మఱచి కందర్పజ్వర భ్రాంతలై.
10.1-1223-మ.
ఉవిదల్ సిగ్గులు మాని కన్గవల నీ రొండొండ వర్షించుచున్
వివశత్వంబులతోఁ గపోలతట సంవిన్యస్త హస్తాబ్జలై
పవనోద్ధూతలతాభలై "మముఁ గృపం బాలింపు గోవింద! మా
ధవ! దామోదర!" యంచు నేడ్చిరి సుజాతంబైన గీతంబులన్.
భావము:
ఇలా అనుకుంటూ ఆ గొల్లభామలు మదనతాపంతో కంది భ్రమచెందారు. తమ కొప్పులు, కోకలు జారిపోడం కూడా చూసుకోవడం లేదు. “మా కృష్ణుణ్ణి ఎందుకు తీసుకుపోతావని అక్రూరుణ్ణి ప్రార్ధిద్దామా లేకపోతే ఆ నందనందనుడిని పోనీయకుండా ఇక్కడే ఉంచమని దేవతలను పూజిద్దామా” లేదా “ఓ దేముడా!” అంటూ ఆ హరి కాళ్ళకే అడ్డం పడదామా అనుకోసాగారు. వనితలు సిగ్గులు విడిచి రెండు కళ్ళమ్మట బొటబొటా కన్నీరు కారుస్తూ మైమరచి తమ చిక్కని చెక్కిళ్ళమీద కరకమలాలు చేర్చి గాలికి కంపించే తీగల వలె “ఓ గోవిందా! మాధవా! దామోదరా! మమ్ము దయతో కాపాడు” అంటూ స్వరబద్ధంగా తాళబద్దంగా రాగాలు తీస్తూ పాటలు పాడుతూ ఏడ్చారు.
http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.1&Ghatta=140&padyam=1223
: : భాగవతం చదువుకుందాం : :
: : తెలుగులో మాట్లాడుకుందాం : :
No comments:
Post a Comment