10.1-458-క.
తీపుగల కజ్జ మన్యుఁడు
కోపింపఁగ నొడిసి పుచ్చుకొని త్రోపాడం
బైపడి యది గొని యొక్కఁడు
క్రేపులలో నిట్టునట్టుఁ గికురించు నృపా!
ఓ
పరీక్షిన్మహారాజా! తియ్యటి పిండివంట ఒకడి చేతిలోంచి మరొకడు లాక్కుని
పారిపోతున్నాడు. మొదటి వాడు ఉడుక్కున్నాడు. ఇంతలో ఇంకొకడు దానిని లాక్కుని పోయి,
దూడల మధ్య అటు యిటు పరిగెడుతు ఏడిపించసాగాడు.
సహజ కవి పోతనల వారు కళ్ళకుగట్టినట్లు
వర్ణించటంలో దిట్ట. మిక్కలి ప్రసిద్ధమైన ఈ పద్యం శ్రీకృష్ణుడు గోపబాలురతో
చల్దులుగుడుచుట అనే ఘట్టంలోది.
10.1-458-ka.
teepugala kajja manyu@MDu
kOpiMpa@Mga noDisi puchchukoni trOpaaDaM
baipaDi yadi goni yokka@MDu
kraepulalO niTTunaTTu@M gikuriMchu nRpaa!
తీపు
= తియ్యదనము; కల = ఉన్న; కజ్జమున్ = భక్ష్యమును, తీపితినుబండారమును {కజ్జికాయలు –
తీపితినుబండారము (కొబ్బరి కోరు బెల్లం పాకంలో పట్టించినది లస్కోరా / లౌజు
అంటారు. మైదా పిండి పూరీలా గుండ్రంగా వత్తి ముందు చేసుకున్న లస్కోరా మధ్యలో పెట్టి
సగానికి మడుస్తారు. రెండు పొరలు కలవటానికి అందంగా నొక్కులు నొక్కుతారు. అప్పుడు
కాగుతున్న నూనెలో వేయిస్తారు. కొద్దిగా పొంగుతాయి. వాటిని కజ్జికాయలు అంటారు)}; అన్యుడు = ఇంకొకడు; కోపింపన్
= కోపపడునట్లుగా; ఒడిసి
= లాగి; పుచ్చుకొని = తీసుకొని; త్రోపాడన్
= తోయగా; పైపడి = మీదపడి; అది
= దానిని; కొని
= తీసుకొని; ఒక్కడు
= ఒకానొకడు; క్రేపుల
= ఆవుదూడల; లోన్
= మధ్యలో; ఇట్టునట్టు
= ఇటునటు; కికురించున్
= తప్పించుకొంటుతిరుగును; నృపా
= రాజా.
~~~|సర్వేజనాః
సుఖినోభవంతు|~~~
No comments:
Post a Comment