తెలుగు భాగవతం (ద్వాదశ స్కంధం) - 16

( కల్ప ప్రళయ ప్రకారంబు )

12-23-సీ.

అంత లోకేశున కవసానకాలంబు;

వచ్చిన నూఱేండ్లు వసుధలోన

వర్షంబు లుడిగిన వడిఁ దప్పి మానవుల్;

దప్పి నాఁకటఁ జిక్కి నొప్పి నొంది

యన్యోన్యభక్షులై యా కాలవశమున;

నాశ మొందెద; రంత నలినసఖుఁడు

సాముద్ర దైహిక క్ష్మాజాత రసములఁ;

జాతురిఁ గిరణాళిచేతఁ గాల్ప

12-23.1-తే.

నంతఁ గాలాగ్ని సంకర్షణాఖ్య మగుచు

నఖిల దిక్కులు గలయంగ నాక్రమించు

నట్టియెడ నూఱువర్షంబు లాదుకొనఁగ

వీఁకతోడుత వాయువుల్ వీచు నపుడు.

భావము:

బ్రహ్మదేవునికి అతని కాలమాన ప్రకారం వంద సంవత్సరాలు (365,000 యుగచతుష్టయములు) నిండితే ఒక అవసానకాలం వస్తుంది. అపుడు భూమిమీద నూరేళ్ళపాటు వానలు కురవవు. దానితో మానవులు ఆకలిదప్పులు తట్టుకోలేక అల్లాడిపోతారు. అప్పుడు ఒకరినొకరు తినడం మొదలు పెడతారు. ఆ విధంగా కాలవశులై అంతరిస్తారు. అప్పుడు పద్మబాంధవుడైన సూర్యుడు సముద్ర జలాలను, శరీరము లందున్న రసాలను, భూమి యందు ఉండు ద్రవాలను తన కిరణాలచేత కాల్చి పీల్చివేస్తాడు. ఆ విధమైన కాలాగ్ని సంకర్షణం అనే పేరుతో అన్నిదిక్కులలోనూ వ్యాపించి ఆక్రమిస్తుంది. అప్పుడు నూరు సంవత్సరాలపాటు

విడవకుండా వాయువులు వీస్తాయి.

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=12&Ghatta=5&padyam=23

// తెలుగులోనే మాట్లాడుకుందాం //

: : చదువుకుందాం భాగవతం, బాగుపడదాం మనం అందరం : :