శ్రీ కృష్ణ విజయము - 17

( అక్రూరుడు వ్రేపల్లెకు వచ్చుట )

10.1-1193-మ.
ఇతఁడా కంసునిచేతఁ బంపువడి నన్ హింసింప నేతెంచినాఁ
డతిదుష్టుం డని చూచునో? సకలభూతాంతర్బహిర్మధ్య సం
గతుఁ డౌటం దలపోసి నన్ను సుజనుంగాఁ జూచునో? యెట్టి యు
న్నతిఁ గావించునొ? యే క్రియం బలుకునో? నా భాగ్య మెట్లున్నదో?"
10.1-1194-వ.
అని మఱియును.
10.1-1195-మ.
"అలకభ్రాజితమై సుధాంశునిభమై హాసప్రభోద్దామమై
జలజాక్షంబయి కర్ణకుండల విరాజద్గండమై యున్న యా
జలజాతాక్షు ముఖంబు చూడఁగలుగున్ సత్యంబుపో నాకు నా
వలది క్కేగుచు నున్న వీ వనమృగ వ్రాతంబు లీ త్రోవలన్.

భావము:
“ఈ అక్రూరుడు ఆ కంసుడు పంపుతే, నన్ను హింసించడానికి వచ్చిన పరమ దుర్మార్గు” డని శ్రీకృష్ణుడు నన్ను అనుమానిస్తాడో? నిఖిల ప్రాణుల లోపల వెలుపల రెండూ కానిది అందు మిక్కిలి వ్యాపించి ఉండేవాడు కనుక, ఆలోచించి అభిమానిస్తాడో? నన్ను ఎలా గౌరవిస్తాడో? నాతో ఏవిధంగా మాట్లాడతాడో? ఇంతకీ నా అదృష్టం ఎలా ఉందో ఏమిటో?”. ఈ విధంగా తలపోస్తూ ఇంకా ఇలా అనుకోసాగాడు. “పద్మాక్షుడైన శ్రీకృష్ణుడి ముఖము ముంగురులతో ముచ్చటగా ప్రకాశిస్తుంటుంది, చంద్రుడితో సరిపోలుతూ ఉంటుంది, నవ్వుల నిగ్గులతో నివ్వటిల్లుతూ ఉంటుంది. కమలదళాల వంటి కన్నులు, చెవులకమ్మల కాంతులతో అందగించే చెక్కిళ్ళు కలిగి ఉంటుంది. అటువంటి మోము దర్శించబోతున్నా. ఇది తథ్యం. ఇదిగో ఈ దారులమ్మట నేను ప్రయాణిస్తుంటే అడవిమృగాలు నాకు కుడిపక్కగా వెళ్తూ శుభాన్ని సూచిస్తున్నాయి.

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.1&Ghatta=136&padyam=1195

: :  భాగవతం చదువుకుందాం : :

: : తెలుగులో మాట్లాడుకుందాం : :