శ్రీ కృష్ణ విజయము - 15

( వ్యోమాసురుని సంహారించుట )

10.1-1186-వ.

ఇట్లు కొండగుహలోనఁ గ్రమక్రమంబున గోపకుమారుల నిడి యొక్క పెనుఱాతఁ దద్ద్వారంబుఁ గప్పి యెప్పటియట్ల వచ్చిన.

10.1-1187-ఉ.

వీరుఁడు మాధవుం డఖిలవేది నిశాచరభేది నవ్వుతో

"నౌర! నిశాట! దొంగతన మచ్చుపడెన్ నెఱదొంగ వౌదు; వా

భీరుల నెల్ల శైలగుహఁ బెట్టితి చిక్కినవారిఁ బెట్టరా;

రార" యటంచుఁ బట్టె మృగరాజు వృకాఖ్యముఁ బట్టు కైవడిన్.

10.1-1188-ఉ.

పంకజలోచనుం డొడిసి పట్టిన శైలనిభాసురాకృతిన్

బింకముతోడఁ బొంగి విడిపించుకొనంగ బలంబు లేమి లో

శంకిలి బిట్టు తన్నుకొనఁ జక్కన నా రణభీము వ్యోమునిం

గొంకకఁ గూల్చె న వ్విభుఁడు గోయని మింట సుపర్వు లార్వఁగన్.

10.1-1189-ఆ.

ఘోర దనుజు నేల గూల్చి పర్వతగుహ

వాత నున్న ఱాయి వ్రయ్యఁ దన్ని

గుహఁ జరించుచున్న గోపాలకులఁ గొంచు

బల్లిదుండు గోపపల్లి కరిగె.

భావము:

వాడు క్రమక్రమంగా గోపబాలురను ఆ కొండ గుహలో చేర్చి పెద్దబండరాయితో దారి మూసేసి, మునుపటి లాగే అక్కడి ఆటలోకి వచ్చిచేరాడు. సర్వజ్ఞుడూ, గర్వాంధులైన దానవులను రూపుమాపే వాడూ, మహావీరుడూ, అయిన కృష్ణ మాధవుడు నవ్వుతూ “ఓరోరీ! రాక్షసా! నీ గుట్టు బట్టబయలైంది. నీవు గడిదేరిన గజదొంగవి. గొల్లపిల్లలను అందరినీ కొండగుహలో దాచిపెట్టావు. మిగతావాళ్ళని కూడా దాచేద్దువుగాని. రారా” అంటూ సింహము తోడేలును పట్టుకున్నట్లు వాడిని ఒడిసి పట్టుకున్నాడు. పద్మాల వంటి కన్నులు కల కృష్ణుడు గట్టిగా పట్టుకోగానే వాడు గొల్లరూపం వదిలిపెట్టేసాడు. కొండంత రాక్షసాకారంతో ఉప్పొంగాడు. కాని, విడిపించుకునే శక్తి లేకపోడంతో లోలోపల సందేహిస్తూనే, గిజ గిజ గింజుకున్నాడు. అప్పుడు గోవిందుడు గొప్ప యుద్ధవీరుడు అయిన ఆ వ్యోముడిని జంకుగొంకు లేకుండా నేలకూల్చాడు. అప్పుడు ఆకాశం నుండి దేవతలు “ఓహో” అని హర్షధ్వానాలు చేసారు. బలవంతుడైన కృష్ణుడు భయంకరుడైన దైత్యుడిని నేలగూల్చి, పర్వతగుహ ద్వారమును మూసి ఉంచిన రాతిని బద్దలుగొట్టాడు. గుహలో తిరుగాడుతున్న ఆ గొల్లపిల్లలను వెంటపెట్టుకుని గొల్లపల్లెకు వెళ్ళిపోయాడు.

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.1&Ghatta=135&padyam=1189

: : భాగవతం చదువుకుందాం : : 

: : తెలుగులో మాట్లాడుకుందాం : :