శ్రీకృష్ణ లీలావిలాసం - 32

10.1-496-సీ.
మాటిమాటికి వ్రేలు మడిఁచి యూరించుచు; 
నూరుఁగాయలు దినుచుండు నొక్క; 
డొకని కంచములోని దొడిసి చయ్యన మ్రింగి; 
"చూడు లే" దని నోరు చూపునొక్కఁ; 
డేగు రార్గురి చల్దు లెలమిఁ బన్నిదమాడి; 
కూర్కొని కూర్కొని కుడుచు నొక్కఁ; 
డిన్నియుండఁగఁ బంచి యిడుట నెచ్చలితన; 
మనుచు బంతెనగుండు లాడు నొకఁడు;
10.1-496.1-ఆ.
"కృష్ణుఁ జూడు" మనుచుఁ గికురించి పరు మ్రోల
మేలి భక్ష్యరాశి మెసఁగు నొకఁడు; 
నవ్వు నొకఁడు; సఖుల నవ్వించు నొక్కఁడు; 
ముచ్చటాడు నొకఁడు; మురియు నొకఁడు.

భావము:
ఎంత చక్కగా మురిపిస్తున్నాడో చూడండి మన పోతన కృష్ణుడు. – ఒక గొల్ల పిల్లాడు వ్రేళ్ళ మధ్యలో ఊరగాయ ముక్క ఇరికించుకొని మాటి మాటికి పక్కవాడిని ఊరిస్తూ తిన్నాడు. ఇంకొక గోప బాలుడు పక్కవాడి కంచంలోది చటుక్కున లాక్కొని మింగేసి, వాడు అడిగేసరికి ‘ఏదీ ఏంలేదు చూడు’ అంటు తన నోరు చూపించాడు. మరొకడు పందాలు కాసి మరీ, ఐదారుమంది తినే చల్దులు నోట్లో కుక్కుకొని తినేసాడు. మరో పిల్లాడు ‘ఒరే ఇన్ని పదార్థాలు ఉన్నాయి కదా, స్నేహ మంటే పంచుకోడంరా’ అంటు బంతెనగుండు లనే ఆట ఆడుతు తింటున్నాడు. ఇంకో కుర్రాడు ‘ఒరే కృష్ణుణ్ణి చూడు’ అని దృష్టి మళ్ళించి, మిత్రుడి ముందున్న మధుర పదార్థాలు తినేసాడు. మరింకో కుర్రాడు తాను నవ్వుతున్నాడు. ఇంకొకడు అందరిని నవ్విస్తున్నాడు. మరొకడు ముచ్చట్లాడుతున్నాడు. వేరొకడు ఉరికే మురిసిపోతున్నాడు.

http://telugubhagavatam.org/?tebha&Skanda=10.1&Ghatta=68&padyam=496

// తెలుగులోనే మాట్లాడుకుందాం //
: : చదువుకుందాం భాగవతం, బాగువడదాం మనం అందరం : :