Monday, July 18, 2016

క్షీరసాగరమథనం – తనచుట్టున్

8-242-మ.
చుట్టున్ సురసంఘముల్ జయజయధ్వానంబులన్ బొబ్బిడన్
 గంభీర రవంబుతో శివుఁడు లోద్రోహి! హుం! పోకు ర
మ్మని కెంగేలఁ దెమల్చి కూర్చి కడిగా నంకించి జంబూఫలం
ని సర్వంకషమున్ మహావిషము నాహారించె హేలాగతిన్.
టీకా:
            తన = తన యొక్క; చుట్టున్ = చుట్టూ; సుర = దేవతల; సంఘముల్ = సమూహములు; జయజయ = జయజయ యనెడి; ధ్వానంబులన్ = శబ్దములతో; బొబ్బన్ = కేకలు; ఇడన్ = వేయగా; ఘన = మిక్కలి; గంభీర = గంభీరమైన; రవంబు = శబ్దము; తోన్ = తో; శివుడు = శంకరుడు {శివుడు - మంగళప్రదుడు, శంకరుడు}; లోక = లోకములకు; ద్రోహి = హానికలిగించెడివాడా; హుం = హుం; పోకు = వెళ్ళిపోకుము; రమ్ము = రా; అని = అని; కెంగేలన్ = ఎర్రనిచేతితో; తెమల్చి = కదిల్చి; కూర్చి = కలిపి; కడిగాన్ = ముద్దగా; అంకించి = చేసి; జంబూ = నేరేడు; ఫలంబు = పండు; అని = వలెగ్రహించి; సర్వంకషమున్ = అన్నిటిని రాపాడుతున్న; మహా = గొప్ప; విషమున్ = విషమును; ఆహారించెన్ = మింగెను; హేలా = క్రీడ; గతిన్ = వలె.
భావము:
            దేవతలు మహాదేవుని చుట్టూ చేరి “జయ జయ” ధ్వానాలు చేశారు. పరమ శివుడు మేఘ గంభీర కంఠస్వరంతో “ఓహో! లోకద్రోహీ! పారిపోకు రా! రా!” అని, అన్నిచోట్లా వ్యాపిస్తున్న హాలహాల మహావిషాన్ని తన చేయి చాచి పట్టుకుని, ముద్ద చేసి, నేరేడు పండునోట్లో వేసుకున్నంత సుళువుగా, విలాసంగా భుజించాడు.
: :చదువుకుందాం భాగవతం; బాగుపడదాం మనం అందరం: :

No comments: